Foto: Telegraaf Media Groep

Huys Wiers dateert uit de zeventiende eeuw en diende als ’ridderwoninghe’ van Willem Ploos van Amstel, raadsheer van het Hof van Utrecht. Vlak na de oorlog werd het in verval geraakte landhuis afgebroken, maar zestig jaar later herrees het gebouw in een moderne versie, waarbij alleen de contouren aan weleer herinneren.

Van een afstand lijkt het nog het meest op een grijze blokkendoos met twee markante puntdaken. Het enige wat origineel is, zijn de kruisgewelven in het souterrain. Hier zit sinds 2006 het restaurant van Sanne van den Tempel en Misja Alblas met ’achter de kachel’ Arco Prijn (31). We hadden er nog nooit van gehoord, totdat de jonge chef de stoute schoenen aantrok om ons met een mailtje op zijn bestaan te wijzen.

Dat is maar goed ook wanneer we het geleitje van tomaat, paprika en watermeloen proeven die we van het huis krijgen aangeboden. Een wonderschone amuse verrijkt met hangop en croutons voor de crunch. Het glas witte Les Safres 2013 uit de Luberon (€3,90) combineert mooi.

Tafelgenote heeft haar zinnen gezet op het schaal- en schelpdierenmenu, vier gerechtjes voor €47,50. Ik doe de eerste drie gangen à la carte mee. Het toetje gaan we delen. Tja, die zomerkilo’s…

De carpaccio van langoustine met avocadocrème, zoetzuur van komkommer, verveinegelei, venkel, gebakken octopus en sesamkletskopjes klinkt wat veel van het goede, maar is het niet. Als een puzzel vallen alle smaken in elkaar. Het doet zelfs denken aan de langoustine zoals Jonnie Boer die klaarmaakt. Absoluut sterrenniveau. Mijn rolletje van gemarineerde tonijn met eendenlever, king krabsalade, grapefruitijs, korianderdressing en wasabimayonaise (€12,50) is ook al zo ambitieus. Hier geeft het subtiele spel tussen zoet, zuur en bitter de doorslag: wow!

Foto: Pieter Nijdam

Bij de loepzuivere De Bos Chenin Blanc ’sur lie’ 2013 uit Stellenbosch (€27,50) krijgt tafelgenote schaaldierenrisotto met gebakken coquilles, een snufje saffraan, hollandaise en venkelschuim. Technisch perfect bereid met het schelpenvlees nog lekker glazig van binnen. Mijn stukje gegrilde tonijn in dashibouillon met gebakken udon (dikke bami), gerookte shiitake en krokante nori (€12) is een Japanse flipperkast vol smaken waarbij vooral de dashi een opwekkend effect geeft.

De zacht gegaarde kreeft met kalfssukade is Prijns versie op surf & turf. Samen met groene asperges doperwtencrème en friet van zoete aardappel met béarnaise gaat dit bord schoon op. Qua verfijning wint echter mijn gebraden ’Kromme Rijn’ varkenshaas met varkenswang, mousseline van hete bliksem, gekaramelliseerde appel en een geweldig rolletje spitskool (€21,50). De enige kritiek die we hebben, is dat de porties wat aan de kleine kant zijn. Maar dat krijg je al snel als alles zo lekker is.

Dan kunnen ze hier ook nog topdesserts maken. Want zo mag je de verschillende bereidingen van kers (ijs, mousse, gelei en gewekt) gerust typeren. Niet te zoet met een fris zuurtje van huisgedraaid verveine-ijs en karnemelkschuim. Hoewel we geen echte toetjesmensen zijn, lepelen we samen alles op.

Ongelooflijk eigenlijk dat de restaurantgidsen al die jaren dit fijne adres over het hoofd hebben gezien. Nieuwegein heeft voor ons niet langer een geheim. Hulde aan Arco Prijn, kandidaat ’Belofte van het jaar’.