Zaterdag 6 mei verscheen een schitterende recensie in het AD.
Waar de recensie kopt ‘Arco’s sublieme smakenparadijs’ weten wij natuurlijk dat chefkok en mede eigenaar Arco dit niet alleen voor elkaar gekregen heeft;
Hulde aan ons fantastische keukenteam voor hun kookprestaties en uiteraard hulde aan onze gastvrouwen in de bediening!

Zie hier de recensie:

Arco’s sublieme smakenparadijs

DE GOUDEN POLLEPEL: ‘Restaurant Huis de Wiers’.
Met liefde zouden wij deze pagina kunnen vullen met de historie van Huis de Wiers, maar veel liever brengen we een ode aan wat ís. Vergeet die 363 jaar geschiedenis, het is tijd voor een nieuw hoofdstuk. Het tijdperk Arco Prijn.

Dit is te kort door de bocht. Een bezoek aan Huis de Wiers kan namelijk niet zonder een historische introductie. De gewelven in dit culinair souterrain vragen immers om een verklaring. Daarom: Het statige landhuis, met dubbel zadeldak en vier schoorstenen, werd eens ‘De noordelijke wachter van Vreeswijk’ genoemd.

Tot het waardig buiten in barre tijden het hoofd moest buigen. Huis de Wiers werd een fabriek en uiteindelijk gesloopt, op het souterrain na. Het was architect Jaco de Visser die ‘De Wachter’ nieuw leven inblies en van de kelderverdieping een restaurant maakte. Voilà.

Chambre séparée
En nu aan tafel! En wát voor tafel! Het restaurant is vanavond volgeboekt, maar de chambre séparée (privékamer) is nog vrij. Aan ons de eer, wauw. De luxe ten spijt, geven we de gastvrouw wel een ‘handicap’ mee. Wij willen namelijk graag binnen twee uur weg. De wenkbrauwen fronzen, ze valt even stil. ‘Ik ga het overleggen, maar dat lijkt mij geen probleem.’

Chef-kok Prijn predikt, met alle respect, uitgekauwde bla bla op de website; dagvers, seizoensgebonden, pure smaken en een passie voor eten. Het is kretologie die we op menig leest zien. Prijn voegt echter de daad bij het woord, zo blijkt al bij de amuse: een charmant vingerhoedje om leeg te lepelen en ingrediënten die we amper kunnen onthouden en analyseren. Maïs, popcorn, crème fraîche, vadouvan… We love vadouvan!

Vakmanschap
Ook de voorgerechten zijn een visitekaartje van vakmanschap. De keuken heeft zich uitgeleefd op een breed kleuren- en smakenpalet. Zo vormt de worst van kingkrab en gamba met de reductie van langoustine een heerlijk duet met het zoet van selderij en de jus van knolselderij en dragon. Het prachtige schilderijtje vraagt bovendien om voorzichtige hapjes. Ondertussen geniet mijn partner van haar ‘bietencocktail’. Dat wil zeggen: gerookte rode biet, een crème van geitenkaas, gefrituurde sjalot en een salade van roos en waterkers in een cocktailglas. Kun je verliefd worden op een gerecht? Ja!

De eend als hoofdgerecht verenigt drie kooktechnieken en smaken op een bord. De borst is gebakken, van de bout is rillettes gemaakt en van de lever een crème. Drie keer raak. Bovendien tillen de jus van wortel en de aanbevolen valpolicella in het glas dit gerecht naar een nog hoger plan. Ook op tafel: een risotto met asperges, perfect gegaard.Het bijpassende eitje is gepocheerd zoals het hoort. Technisch dus in orde, maar voor een gepassioneerde smaken-chef als Prijn vrij bescheiden.

Crème chiboust
Keurig binnen de gewenste tijd en zonder stress volgen ter afsluiting een panna cotta van donkere chocolade en hazelnoot en aan de overzijde van de tafel een parfait van specerijen. Hier toont de kok weer zijn lef, want een crème chiboust (met banketbakkersroom) komen we nog maar zelden tegen. Prijn maakt het verschil en is alles behalve bla bla. Spijtig alleen dat zo weinig Nieuwegeiners hem aandurven. Mens, durf te eten!